THE FIVE PRECEPTS

THE FIVE PRECEPTS

All religions have some basic rules that define what is good conduct and what kind of conduct should be avoided. In Buddhism, the most important rules are the Five Precepts. These have been passed down from the Buddha himself.
 

1. No killing                              Respect for life
2. No stealing                            Respect for others' property
3. No sexual misconduct           Respect for our pure nature
4. No lying                                Respect for honesty
5. No intoxicants                       Respect for a clear mind

No killing

The Buddha said, "Life is dear to all beings. They have the right to live the same as we do." We should respect all life and not kill anything. Killing ants and mosquitoes is also breaking this precept. We should have an attitude of loving-kindness towards all beings, wishing them to be happy and free from harm. Taking care of the earth, its rivers and air is included. One way that many Buddhists follow this precept is by being vegetarian.

No stealing

If we steal from another, we steal from ourselves. Instead, we should learn to give and take care of things that belong to our family, to the school, or to the public.

No sexual misconduct

Proper conduct shows respect for oneself and others. Our bodies are gifts from our parents, so we should protect them from harm. Young people should especially keep their natures pure and develop their virtue. It is up to them to make the world a better place to live. In happy families, the husband and wife both respect each other.

No lying

Being honest brings peace into the world. When there is a misunderstanding, the best thing is to talk it over. This precept includes no gossip, no back-biting, no harsh words and no idle speech.

No intoxicants

The fifth precept is based on keeping a clear mind and a healthy body. One day, when the Buddha was speaking the Dharma for the assembly, a young drunkard staggered into the room. He tripped over some monks who were sitting on the floor and started cursing loudly. His breath reeked of alcohol and filled the air with a sickening stench. Mumbling to himself, he reeled out the door.

Everyone was astonished at his rude behavior, but the Buddha remained calm. "Great assembly!" he spoke, "Take a look at this man! He will certainly lose his wealth and good name. His body will grow weak and sickly. Day and night, he will quarrel with his family and friends until they abandon him. The worst thing is that he will lose his wisdom and become stupid."

Little by little, one can learn to follow these precepts. If one sometimes forgets them, one can start all over again. Following the precepts is a lifetime job. If one kills or hurts someone's feelings by mistake, that is breaking the precepts, but it was not done on purpose. 

Instilling Goodness School
City of Ten Thousand Buddhas
Following the Buddha's Footsteps
Talmage, CA 95481 

ျမန္မာေတြဟာ ကမၻာမွာ အခ်မ္းသာဆုံးျဖစ္သင့္တယ္ ဒါေပမဲ့

ျမန္မာေတြဟာ ကမၻာမွာ အခ်မ္းသာဆုံးျဖစ္သင့္တယ္   ဒါေပမဲ့

ေမတၱာရွင္ - ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံ ဆစ္ဒနီၿမိဳ႕ကို တရားေဟာၾကြေတာ့ ဆစ္ဒနီက ဗုဒၶဘာသာ လူငယ္ေတြက ျမန္မာတစ္မ်ိဳးသားလံုး သိသင့္တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးတယ္။ အဲဒီေမးခြန္းက -

ျမန္မာေတြဟာ အျမင့္ျမတ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာကုိလည္း ကိုးကြယ္ခြင့္ရတယ္။ ဒါနကုသိုလ္လည္း အမ်ားႀကီးျပဳၾကတယ္။အဲဒီႏွစ္ခ်က္ကိုေထာက္ၾကည္႕ရင္ျမန္မာေတြဟာကမာၻမွာအခ်မ္းသာဆံုးျဖစ္သင့္တယ္။ဒါေပမယ့္ ထင္သေလာက္ မခ်မ္းသာဘူး။ အဲဒါ ဘယ္အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္လဲ တဲ့။

ေမတၱာရွင္ - အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျဖလိုက္တာကျမန္မာေတြဟာ ဗုဒၶစကားကို နားမေထာင္ၾကလို႕ ဆင္းရဲေနၾကတာလို႕ ေျဖလိုက္တယ္။

နည္းနည္းအက်ယ္ခ်ဲ႕ ေျပာရရင္ ျမန္မာအမ်ားစု မႀကီးပြါးျခင္း အေၾကာင္း ၁၁ ခ်က္ကို ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒီ ၁၁ ခ်က္ကို ျပင္လိုက္လွ်င္ေတာ့ ႀကီးပြါးခ်မ္းသာလာၾကမွာ။   အဲဒီ ၁၁ ခ်က္က -

၁။ တကယ္ လိုအပ္ေသာ ေနရတြင္ မလွဴဘဲ နာမည္ႀကီးမည္႕ ေနရတြင္သာ စုၿပံဳလွဴၾကျခင္း။ ဥပမာအားျဖင့္ စာသင္တုိက္တစ္တိုက္မွာ ကုဋီ (အိမ္သာ) လိုေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ လွဴမယ့္သူ မရိွဘူး။ ဘာက်ေတာ့ လွဴသလဲ ဆုိေတာ့ ဘုရားခန္းထဲမွာ ရုပ္ပြါးေတာ္တစ္ဆူ ရိွၿပီးျဖစ္လ်က္နဲ႕ ေနာက္ထပ္ ရွစ္ဆူေလာက္ ထပ္လွဴေတာ့ ဘုရားကိုးဆူဟာ က်ပ္က်ပ္တည္းတည္း စံေနေတာ္မူၾကရတယ္။ ဗုဒၶဘာသာအမ်ားစုဟာ ဘုရားဒကာ၊ ဘုရားအမသာ အမည္ခံခ်င္ၾကတာ။ အိမ္သာဒကာ၊ အိမ္သာအမ အမည္မခံခ်င္ၾကဘူး။ လွဴတယ္ဆိုတာ ကိုယ့္အတြက္ မဟုတ္ပါဘူး။ အလွဴခံအတြက္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ အလွဴခံ လိုအပ္တာကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး လွဴသင့္တယ္။ ကုိယ္လွဴခ်င္တာကို ရမ္းၿပီး မလွဴသင့္ဘူး။

၂။ျမတ္စြာဘုရားက အဂၤုတၱိရ္ပါဠိေတာ္ ဇဏုေသာဏိသုတ္မွာ သမၼဒါေလးပါးနဲ႕ျပည့္စံုရင္ ႀကီးပြါးခ်မ္းသာမယ္လို႕ ေဟာခဲ့တယ္။ ဗုဒၶဘာသာအမ်ားစုဟာ တစ္ပါးမွ မျပည္႕စံုဘူး။

၃။ဘာသာေရးအေပၚမွာ ထားတဲ့ေမတၱာေစတနာမ်ိဳးကို စီးပြါးေရးအေပၚမွာမထားၾကလို႕လည္း ျမန္မာအမ်ားစုဟာ ႀကီးပြါးသင့္သေလာက္ မႀကီးပြါးၾကဘူး။

၄။ပ်င္းရိျခင္း အကုသိုလ္ကို ေရာင့္ရဲဲျခင္းကုသုိလ္လို႕ အထင္မွား က်င့္သံုးေနတဲ့အတြက္လည္း  ျမန္မာေတြဟာ ႀကီးပြါးသင့္သေလာက္ မႀကီးပြါးၾကဘူး။

၅။အတၱသမာပဏီဓိ မဂၤလာခ်ိဳ႕တဲ့လို႕ တစ္နည္းအားျဖင့္ မိမိကုိယ္မိမိေကာင္းတဲ့အလုပ္မွာေဆာက္တည္ေနႏိုင္စြမ္း မရိွလို႕လည္းျမန္မာအမ်ားစုဟာ ႀကီးပြါးသင့္သေလာက္ မႀကီးပြါးၾကဘူး။

၆။ အခ်ိန္တန္ဖိုးကို မသိၾကတဲ့အတြက္လည္း ႀကီးပြါးသင့္သေလာက္ မႀကီးပြါးၾကဘူး။ အခ်ိန္တန္ဖိုး သိတဲ့သူမ်ားဟာ ဥစၥာစည္းစိမ္ကို ရျခင္း၊ ကုသိုလ္တရားကို ရျခင္း၊ ပညာဗဟုသုတကို ရျခင္း အမ်ိိဳးမ်ိဳးနဲ႕ အခ်ိန္ကုိ တန္ဖိုးရိွစြာ အသံုးခ်တယ္။ အခ်ိန္တန္ဖိုး မသိတဲ့သူမ်ားကေတာ့ ျမဴးထူးေပ်ာ္ပါးကစားျခင္း၊ ျငင္းခံုခိုက္ရန္ စကားမ်ားျခင္း အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးမဲ့စြာ အသံုးခ်တယ္။

၇။ ကိုယ့္ထက္သာလွ်င္ မနာလိုျဖစ္ၿပီး သူတစ္ပါးအက်ိဳး ပ်က္စီးေအာင္ ဖ်က္ဆီးတတ္ၾကတယ္။ ဒီအခ်က္ဟာလည္း ျမန္မာအမ်ားစု မႀကီးပြါးျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းတစ္ခုပဲ။ ကိုယ့္ထက္သာလို႕ ဝမ္းသာရင္ မုဒိတာလို႕ ေခၚတဲ့ ကုသုိလ္တရားျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္ထက္သာလို႕ မနာလိုျဖစ္ရင္ ဣႆာဆိုတဲ့ အကုသိုလ္တရား ျဖစ္တယ္။ ပညာရိွ ပညာမဲ့ဆိုတာ ဒီေနရာမွာ ကြဲသြားတာပဲ။ ပညာရိွက ကုိယ့္ထက္သာတဲ့ လူကိုေတြ႕ရင္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းဆိုတဲ့ မုဒိတာကုသိုလ္ကို အရယူတယ္။ ပညာမဲ့က ကုိယ့္ထက္သာတဲံသူကို ေတြ႕ရင္ ဣႆာလို႕ေခၚတဲ့ အကုသိုလ္ကို အရယူတယ္။ ေဒါက္တာဘြဲ႕ႀကီး ရထားပါေစ၊ မနာလိုတတ္တဲ့သူဟာ ပညာမဲ့ပါပဲ။ ဘာအတန္းပညာမွ မတတ္ရင္ ေနပါေစ၊ ကိုယ့္ထက္သာတဲ့ သူအေပၚမွာ ဝမ္းေျမာက္ရင္ ပညာရိွပဲ။ ဣႆာျဖစ္ေနသလား၊ မုဒိတာျဖစ္ေနသလား ဆိုတာ သူ႕ရဲ႕ႏွဳတ္က ထုတ္ေဖာ္ အစီရင္ခံပါလိမ့္မယ္။ ေတာ္တာကို ေတာ္ပါတယ္လို႕ လိွဳက္လွိဳက္လွဲလွဲ ခ်ီးမြမ္းစကားေျပာရင္ သူ႕သႏာၱန္မွာ မုဒိတာတရားျဖစ္ေနတယ္လို႕ သိႏိုင္တယ္။ မခ်ီးမြမ္းဘဲ ႏွဳတ္ဆိတ္ေနျခင္း၊ မေျပာပေလာက္တဲ့ အားနည္းခ်က္ကို ေထာက္ျပၿပီး အျပစ္ေျပာေနျခင္းဟာ သူ႕သႏာၱန္မွာ ဣႆာျဖစ္တယ္လို႕ ျပတာပါပဲ။

ပညာမဲ့က သူ႕သႏာၱန္မွာ ဣႆာတရားျဖစ္ေနတယ္ ဆုိတာကို သူတစ္ပါးရဲ႕ အျပစ္ကို အတံုးလိုက္ အတစ္လိုက္ျပၿပီး ထင္ထင္ရွားရွားျပတယ္။ ပညာတတ္ေတြက်ေတာ့ သူတုိ႕သႏာၱန္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ဣႆာကို ထင္ထင္ရွားရွား မျပဘူး။ မသိမသာဘဲျပတယ္။ ပညာတတ္က သူတို႕သႏာၱန္မွာ ဣႆာျဖစ္ေနတာကို သူတစ္ပါး သိသြားမွာကိုလည္း စိုးရိမ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ပညာတတ္က ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မေျပာပေလာက္တဲ့ အျပစ္ကေလးကို ခပ္ပါးပါး ေထာက္ျပၿပီး အမွတ္ယူတတ္တယ္။ အေပၚယံ ၾကည္႕ရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ လူေရာ၊ သူ႕ေနာက္လိုက္တပည္႕ေတြကိုပါ မွားမွာစိုးလို႕ သတိေပးတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးေပါ့။ အမွန္က မိမိရဲ႕ဣႆာကို သူတစ္ပါး မသိေအာင္ ခပ္ပါးပါး လွစ္ျပတာပါပဲ။

၈။ ျမန္မာအမ်ားစု မႀကီးပြါးျခင္းရဲ႕ နံပါတ္ရွစ္ အေၾကာင္းကေတာ့ စာေပဗဟုသုတ မရိွတာပါပဲ။

၉။ နံပါတ္ ၉ အေၾကာင္းကေတာ့ ေဒသႏၱရဗဟုသုတ မရိွတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ စာေပဗဟုသုတရိွေအာင္ စာမ်ိဳးစံု ဖတ္သင့္ၿပီး တစ္ႏွစ္ တစ္ႀကိမ္ ေဒသႏၱရဗဟုသုတခရီးကို သြားသင့္ပါတယ္။

၁၀။ နံပါတ္တစ္ဆယ္ အေၾကာင္းကေတာ့ ေခါင္းေဆာင္စိတ္ နည္းပါးတာပါပဲ။ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ဆုိရင္ မခိုင္းဘဲ လုပ္တာ။ အလုပ္ကို အမ်ားႀကီး လုပ္ၿပီး အခြင့္အေရးကို နည္းနည္းယူတာေတြဟာ ေခါင္းေဆာင္စိတ္ပါပဲ။ ဆန္႕က်င္ဘက္အားျဖင့္ ခိုင္းမွ လုပ္တတ္တာ။ အလုပ္ကို နည္းနည္းလုပ္ၿပီး အခြင့္အေရး အမ်ားႀကီးယူတာဟာ ေနာက္လိုက္စိတ္ ေခၚ ကၽြန္စိတ္ပါပဲ။

၁၁။ ျမန္မာအမ်ားစု မႀကီးပြါးျခင္းရဲ႕ ၁၁ ခုေျမာက္ အေၾကာင္းကေတာ့ ကိုယ့္အားကုိယ္ကိုးလိုစိတ္ နည္းပါးတာပါပဲ။ အေနာက္တိုင္းႏုိင္ငံ အမ်ားစုက အေရွ႕တုိင္းႏိုင္ငံ အမ်ားစုထက္ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝေနရျခင္းရဲ႕ အဓိကအေၾကာင္းဟာ ၁၈ ႏွစ္ျပည္႕တာနဲ႕ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးၿပီး စီးပြါးေရး အလုပ္လုပ္ၾကလို႕ပဲ။ အေနာက္ႏိုင္ငံက လူငယ္ေတြဟာ ၁၈ ႏွစ္ျပည္႕ၿပီးတာနဲ႕ လူႀကီးျဖစ္ၿပီလို႕ သတ္မွတ္ၿပီး စီးပြါးေရးလုပ္ငန္း၊ တစ္နည္း ေငြဝင္တဲ့ လုပ္ငန္းတစ္ခုခုကို မျဖစ္မေန လုပ္ၾကေတာ့တာပဲ။ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး နယူးဇီလန္ႏိုင္ငံကို ပညာေတာ္သင္ ေရာက္သြားတယ္။ တစ္ေန႕ ကိစၥတစ္ခုရိွလို႕ တကၠစီ ငွားစီးသြားတယ္။ ကားေမာင္းသမားေလးက အသက္ ငယ္ရြယ္သူေလး ျဖစ္ေနလို႕ ေက်ာင္းမတက္ဘူးလားလို႕ ေမးၾကည္႕တဲ့အခါ ေဆးတကၠသိုလ္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ ေက်ာင္းသားျဖစ္ေနတယ္။ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးဆုိေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အေလ့အထအတိုင္း မိဘက မတတ္ႏိုင္လုိ႕ တကၠစီေမာင္းေနရတာလို႕ ထင္သြားတာေပါ့။ အဲလုိဟုတ္လားလုိ႕ေမးၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ ဟုိက ဘယ္လို ျပန္ေျပာသလဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံရဲ႕ အေလ့အထက အေနာက္တုိင္းဆန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၁၈ ႏွစ္ ျပည္႕ၿပီးတာနဲ႕ မိဘကို အားကိုးၿပီး မေနၾကပါဘူး။ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္း တစ္ခုခုလုပ္ၿပီး ေငြရွာပါတယ္။ အဲဒီေငြနဲ႕ ေက်ာင္းတက္ပါတယ္။ ၁၈ ႏွစ္ ျပည္႕ၿပီးရင္ လူႀကီးျဖစ္ၿပီလို႕ သတ္မွတ္ပါတယ္။ လူႀကီးဘဝ ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ရက္နဲ႕ မိဘလုပ္စာ ထိုင္စားရမွာ မိဘလုပ္စာနဲ႕ ေက်ာင္းတက္ရမွာကို အင္မတန္ ရွက္ၾကပါတယ္။ ၁၈ ႏွစ္ျပည္႕ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတြ႕ၾကတဲ့အခါ ဘယ္အလုပ္ လုပ္သလဲလို႕ ေမးျမန္းႏွဳတ္ဆက္တတ္ပါတယ္။ ၁၈ ႏွစ္ျပည္႕ၿပီးသူ ျဖစ္ရက္နဲ႕ စီးပြါးေရး အလုပ္တစ္ခုမွ မလုပ္တဲ့သူကို လူရာမဝင္သူလို႕ သတ္မွတ္ၿပီး ဘယ္သူမွ အေပါင္းအသင္း မလုပ္ၾကပါဘူးလုိ႕ အားရပါးရျပန္ေျပာတယ္။ တျခားႏုိင္ငံမွာေတာ့ျမန္မာလူငယ္ေတြနဲ႕ ကြာလိုက္တာ ကုိယ့္ေက်ာင္းစရိတ္ ကုိယ္ရွာၿပီး ေက်ာင္းတက္တဲ့လူကို ဆင္းရဲသားဆုိၿပီး ဝိုင္းအထင္ေသးၾကတယ္။ မိဘလုပ္စာစား၊ မိဘအိမ္က ကားနဲ႕ စတိုင္က်က် ေက်ာင္းတက္ႏိုင္သူကိုမွ သူေဌးဆိုၿပီး အထင္ႀကီးၾကတယ္။ အဲလုိ ျမန္မာအမ်ားစုဟာ ဂုဏ္မယူသင့္တာေတြကို ဂုဏ္ယူၿပီး ဂုဏ္ယူသင့္တာကို ဂုဏ္မယူတဲ့အတြက္ ႀကီးပြါးသင့္သေလာက္ မႀကီးပြါးၾကတာဘဲ။

အရွင္ဇဝန(ေမတၲာရွင္ ေရႊျပည္သာ)

လူတုိင္းကုိယ့္ထက္ေတာ္သူဟုသေဘာထားပါ

လူတုိင္းကုိယ့္ထက္ေတာ္သူဟုသေဘာထားပါ

ဤနည္းကို ေလ့က်င့္ေဆာင္ရြက္ရလွ်င္ ကိုယ္လံုး၀လက္မခံႏိုင္ေသာ နည္းျဖစ္ ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္. . . သို႕ေသာ္ ၾကိဳးစားစမ္းသပ္ၾကည့္မည္ ဆိုပါလွ်င္ တစ္ကိုယ္ေရ တိုးတက္မႈအတြက္ အေကာင္းဆံုး ေလ့က်င့္ခန္း တစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရမည္ ျဖစ္ပါသည္. . မိမိသိသမွ် ၊ ေတြ႕သမွ် လူတို႕ကို ကိုယ့္ထက္ ဉာဏ္ပညာေတာ္သူဟူ၍ သေဘာထားရန္ျဖစ္ပါသည္. . ကို္ယ္ေတြ႕သမွ် လူတိုင္းသည္ ကိုယ့္ကို တစ္စံုတစ္ရာ ပညာေပးမည့္ သူမ်ားဟု သေဘာထားရန္ျဖစ္ပါသည္. . . . ရိုင္းစိုင္းစြာ ဆက္ဆံတတ္ေသာ ယာဥ္ေမာင္းသမား (သို႕) အရိုအေသမတတ္ေသာ လူငယ္တို႕ပင္ ကို္ယ့္ကို သည္းခံတတ္ေအာင္ ပညာေပးမည့္ သူမ်ား ျဖစ္ပါသည္. . .
ကုိယ့္အလုပ္မွာ ဘ၀တြင္ မည္သူက ကိုယ့္ကို ဘာသင္ေပးႏိုင္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္တတ္ရန္ျဖစ္သည္. . ဤအေလ့အထကိုျပဳလုပ္လွ်င္ သင့္မွာ စိတ္တိုေတာင္းမႈ ၊ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေလ်ာ့နည္းသြားမည္ျဖစ္ပါသည္. . ထိုနည္းျဖင့္ ဘ၀တြင္ ကသိကေအာက္ မျဖစ္ဘဲ ေနသာဖြယ္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္. . . . စိတ္ခ်မ္းသာမႈလည္း ရေပလိမ့္မည္. . . . . တစ္စံုတစ္ေယာက္ က မိမိအား သင္ခန္းစာေပးေနပါသည္ ဟု သေဘာေပါက္ပါက ကိုယ့္စိတ္တြင္ျဖစ္ေပၚသမွ် မေက်နပ္မႈမ်ားလည္း ေပ်ာက္သြားပါလိမ့္မည္. . .

ဥပမာ အားျဖင့္ စာတိုက္စာေရးလုပ္သူက တမင္တကာ ေႏွးေႏွးေကြးေကြး လုပ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရလွ်င္ စိတ္မတိုဘဲ . . ဒီလူ ငါ့ကို ဘာမ်ား သေဘာေပါက္စရာ လုပ္ေနပါလိမ့္. . . . ဟု ေတြးေတာၾကည့္ရပါမည္. . . . တစ္နည္းအားျဖစ္ စာနာတတ္သြားပါသည္. . . လူတစ္ေယာက္သည္ . . ကိုယ္စိတ္မပါေသာအလုပ္ကို လုပ္ရလွ်င္ မည္မွ် ခက္ခဲသည္ကို လည္း သိရွိႏိုင္ပါသည္. . .

ထိုအေလ့အထမ်ိဳးကို ေလ့က်င့္ႏိုင္လွ်င္ အဘယ္မွ် လြယ္ကူ၍ ၾကည္ရႊင္စရာျဖစ္ေၾကာင္း အံ့ၾသဖြယ္ေတြ႕ရပါ လိမ့္မည္. . . . . ထိုအခါ သူတို႕ ဒီလို ဘာျဖစ္လို႕ လုပ္ေနပါသနည္း ဟု စိတ္ထဲ မထားဘဲ. . . . သူတို႕မိမိအား ဘာသင္ေပးေနတာပါလိမ့္ ဟု ခံယူခ်က္ ေျပာင္းလဲသြားပါလိမ့္မည္. . . . . ထို႕ေၾကာင့္ ယေန႕မွ စ၍ ကိုယ့္အနီးအနား ပတ္၀န္းက်င္တြင္ကိုယ့္ကို ဘ၀သင္ခန္းစာေပးႏိုင္မည့္သူတို႕ကို ရွာေဖြအပ္ပါသည္. . .

ေမာင္ဆုရွင္

THE TRIPLE JEWEL

THE TRIPLE JEWEL

The Buddha knew it would be difficult for people to follow his teachings on their own, so he established the Three Refuges for them to rely on. If a person wants to become Buddhists take refuge in and rely on the Buddha, the Dharma, and the Sangha. These are known as the Triple Jewel. The Sangha are the monks and nuns. They live in monasteries and carry on the Buddha's teaching. The word Sangha means 'harmonious community'. The Buddha, the Dharma, and the Sangha together possess qualities that are precious like jewels and can lead one to enlightenment.

A refuge is a place to go for safety and protection, like a shelter in a storm. Taking refuge does not mean running away from life. It means living life in a fuller, truer way.

Taking refuge is also like a man traveling for the first time to a distant city. He will need a guide to show him which path to follow and some traveling companions to help him along the way.

• The Buddha is the guide.
• The Dharma is the path.
• The Sangha are the teachers or companions along the way.

There is a special ceremony for taking refuge with the Triple Jewel. With a sincere mind, one recites the following verse in front of an ordained monk or nun.

I go to the Buddha for refuge.
I go to the Dharma for refuge.
I go to the Sangha for refuge.

For a Buddhist, taking refuge is the first step on the path to enlightenment. Even if enlightenment is not achieved in this life, one has a better chance to become enlightened in a future life. One who take the precepts is called a lay person.

သုေမဓာ ႏွင္႕ သုမိတၱာတို႕ ဗ်ာဒိတ္ ခံယူေနပံု။

သုေမဓာ ႏွင္႕ သုမိတၱာတို႕ ဗ်ာဒိတ္ ခံယူေနပံု။

          ဘုရားအေလာင္း သုေမဓာရွင္ရေသ႕သည္ စ်ာန္အဘိညဥ္ရ၍ ေကာင္းကင္ ခရီးျဖင္႕ ၾကြသြားစဥ္ ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရား ၾကြလာေတာ္မူရန္ "ရမၼာ"ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားတို႕ လမ္းျပင္္ေနၾက သည္ကို ျမင္ရ၍ ေကာင္းကင္မွ ဆင္းသက္ကာ ေနရာတစ္ကြက္ကို ေတာင္းယူ ျပင္ဆင္ ေနတုန္းမွာပင္ ရဟႏၱာမ်ားႏွင္႕ အတူ ဘုရားရွင္ ၾကြလာေတာ္မူေသာေၾကာင္႕ျပင္၍ မျပီးေသးေသာ ရႊံ႕ညႊန္ေပၚမွာမိမိကိုယ္ကိုတံတားခင္း၍ေမွာက္စင္းေနေလသည္။
          ထိုအခ်ိန္မွာ "သုမိတၱာ" မည္ေသာ အမ်ိဳးသမီးကလည္း ၾကာပန္း ရွစ္စီး တြင္ ငါးစီးကို ဘုရားရွင္အား လႈဘို႕ရန္ ရေသ႕၏ လက္သို႕ ကမ္းလွမ္း၍ သံုးစီးကို မိမိကိုယ္တိုင္ လႈဒါန္း ေလသည္။ ဘုရားရွင္သည္ ထိုသူ၂ေယာက္၏ေနာင္ေရးကို ဆင္ျခင္ေတာ္မူကာ --- "ဤရေသ႕သည္ ေဂါတမဘုရား ျဖစ္လိမ္႕မည္။ ဤ အမိ်ဳးသမီးကား ပါရမီျဖည္႕႔ဘက္ ျဖစ္လိမ္႕မည္။" ဟု ဗ်ာဒိတ္ေပးေတာ္မူသည္။

SUMEDHA AND SUMITARECEIVING A PROPHETIC DECLARATION

Hermit Sumedha, the Future Buddha, had attained thesix High Power.
While traveling by air he saw the townsfolk of Ramma clearing the pathway and came down to the ground, and asked to be permitted to clear a portion of the track on which the Buddha Dipankara was to travel. He was given a portion of it, and before he had cleared it, the Buddha Dipankara came along that way with a retinue of arahants. Sumedha spread himself out upon the mud with his face downwards, his body serving as a bridge so that the Buddha and the disciples following Him could tread on him.
At that moment a lady by the name of "Sumitta" arrived with eight branches of lotus flowers. She handed over to the hermit five of those bunches to be offered to the Buddha. The Buddha, with mind's eye of Buddha, saw that was in store for the these two persons in future, and made this prophetic declaration. "This hermit will become Gotama Buddha, and this lady will become his help-mate to help him fulfill the Perfections (Paramitas).

ဗုဒၵၥဘာသာကလ်ာဏယု၀အသင္း
မွထုတ္ေ၀ေသာ ရုပ္စံုဗုဒၵၥသာသနာ၀င္
မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။ (ေရးသားသူ အဂၢမဟာဏိတ အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ)